POLSKIE TOWARZYSTWO ETOLOGICZNE

Janusz Domaniewski

Domaniewski, Janusz [Witold] (1891-1954), pol. zoolog, ornitolog i zoogeograf, zasłużony działacz ochrony przyrody (zwł. tatrzańskiej), popularyzator łowiectwa i wiedzy przyrodniczej, uwzględniający w swych szkicach elementy zachowania się zwierząt, zwł. wędrówek ptaków (Wędrówki ptaków. Lwów 1934 i inna książeczka pod tymże tytułem: Warszawa 1954). Studia przyrodnicze odbył na Uniwersytecie Jagiellońskim; w 1917 zainicjował połączenie zoologicznych zbiorów Muzeum Branickich ze zbiorami Gabinetu Zoologicznego Cesarskiego UW we wspólne Narodowe Muzeum Przyrodnicze, którego był pierwszym kustoszem (1919-1920); 1927-1930 kustosz Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem (wtedy to kierowany przezeń samochód uległ wypadkowi 16.VI.1930 mad Morskim Okiem, w którego wyniku tragicznie zginął poeta i myśliwy Julian Ejsmond), 1930 Domaniewski wrócił do Warszawy na stanowisko działu kręgowców w muzeum przemianowanym na Państwowe Muzeum Zoologiczne; 1931 założył przy tymże muzeum Stację Badania Wędrówek Ptaków (obecnie w Górkach Wsch. k. Gdańska); po okresie okupacji hitlerowskiej w latach 1944-1949 był profesorem zoologii i zoogeografii na UMCS w Lublinie, a wreszcie 1950-1952 kustoszem Muzeum Ornitologicznego  w Cieplicach. Domaniewski był autorem licznych prac naukowych i książek z zakresu zoologii systematycznej i zoogeografii (zwł. ptaków), jak Ornitologia łowiecka (t. 1-3, Warszawa 1951-1952), Zarys geografii zwierząt (Warszawa 1921); był też autorem szkolnych podręczników do zoologii, jednak szczególną sławę w Polsce przyniósł mu pierwszy nowoczesny rodzimy akademicki Podręcznik zoologii (t. 1-2, wyd. 2. Warszawa 1923 [tzw. wśród zoologów starszego pokolenia „duży Domaniewski”).

Opracował J. A. Chmurzyński (e-mail:j.chmurzynski@nencki.gov.pl), realizacja: J. Osmulska 9 luty 2006 r.

Historia polskiej etologii
Etologia
Aktualności
Piśmiennictwo behavioralne
Rocznice
Pory Roku

Back to home page, Nencki home page