POLSKIE TOWARZYSTWO ETOLOGICZNE

POLISH ETHOLOGICAL SOCIETY

Jerzy Kreiner

Kreiner, Jerzy (1906-1972), pol. anatom i fizjolog mózgu ssaków; po studiach biologicznych na UJ w Krakowie, w 1932 uzyskał doktorat filozofii w zakresie zoologii na podstawie pracy o mieloarchitektonice opuszki węchowej szczura białego. Pracę naukową kontynuował w Zakł. Anatomii Porównawczej UJ pod kierunkiem H. Hoyera jun., a następnie – wybitnego zoologa, anatoma porówn. i embriologa, Zygmunta Grodzińskiego (1896-1982). Był wierny opuszce węchowej, tak że habilitował się (1951) na podstawie pracy O opuszce węchowej człowieka. Podczas wojny brał udział w tajnym nauczaniu, po wojnie prowadził różne wykłady – m.in. na studium wstępnym UJ, następnie pracował (1950-1951) jako adiunkt w Zakł. Psychologii Doświadczalnej UJ, skąd został przeniesiony do Zakł. Psychologii i Etologii Zwierząt UJ, prowadzonego przez Romana J. Wojtusiaka; w 1963 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 zwyczajnym; w tym to Zakładzie pozostał aż do śmierci. Większość swych prac wykonał tam oraz w utworzonej przez siebie w Krakowie w 1954 Pracowni Neuroanatomii, do 1965 należącej do Zakładu Neurofizjologii Instytutu Nenckiego, kierowanego przez Jerzego Konorskiego. Od 1957 był kierownikiem Zakładu Neuroanatomii Porównawczej przy Katedrze Zoopsychologii i Etologii Zwierząt (tak został przemianowany dawny zakład), a od 1970 Pracowni Neuroanatomii. Odbywał podróże naukowe do ośrodków naukowych Stanów Zjednoczonych i w Rosji. Był członkiem wielu towarzystw nauk. i organizacji. Warto wspomnieć, że od 1954 był doradcą anatomicznym Zakł. Neurofizjologii Instytutu Nenckiego, działając też jako członek rady naukowej tegoż Instytutu; należał do komitetu redakcyjnego organu naukowego Instytutu, „Acta Neurobiologiae Experimentalis”. Stworzył i rozwinął krakowską szkołe neuroanatomiczną. Był autorem wielu opracowań ogólnych i książek, jak Wrażliwość i zwierząt i roślin (Kraków 1947), Mózg – centralny narząd kierowniczy (1948), Jak rośliny i zwierzęta chronią swoje potomstwo (Kraków 1948), Zmysły (1954), najważniejszy był obszerny podręcznik Biologia mózgu (1970); był też autorem nieocenionego i, jak dotąd jedynego, polskiego Słownika etymologicznego nazw i terminów łacińskich używanych w biologii i medycynie (Wrocław 1960, II wyd. 1963).

Etologia
Pory Roku
Rocznice
Aktualności
Historia polskiej etologii
Piśmiennictwo behawioralne
Pracownia Etologii

Back to home page, Nencki home page